Ota 24 yoshli o’g’li bilan poezd vagonlaridan birida ketayotgan edi. Ular bilan birga yana bir juftlik yigit bilan qiz ham ketayotgan edi. Poezda ketayotib O’g’il vagon oynasidan tashqariga nazar soldi va birdaniga:
– Ota qarang, manimcha daraxtlar yonimizdan uchib o’tishmoqda – deb baqirib yubordi.
Otasi muloyim jilmaydi. Ularning yonida o’tirgan juftlik esa yigitning yosh bolalarcha aytgan so’zlariga achinarli holatda o’zaro ko’z urishtirib qo’yishdi.
O’gil yana kulib ovozining boricha:
– Ota qarang, bulutlar bizni ta’qib qilishmoqda – dedi.
Ota yana jilmayib qo’ydi.
– Aytingchi, o’g’lingizni doktorga ko’rsatishingiz kerakdek tuyulmayapdimi sizga? So’radi yonida o’tirgan juftlikdan biri. Bunga yigitning otasi xushmuomala va kulgan holda javob berdi:
– Biz hozirgina doktorning oldidan kelmoqdamiz. O’g’lim tug’ma ko’r edi. Shu paytgacha hech nimani ko’rmasdi, bugun esa unga ko’rish qobiliyatini sovg’a qilishdi.
etlarim jumirlab ketdi ta’sirli hikoya ekan
hikoyangiz juda yoqdi, hatto mani o’ylantirishga sababchi bo’ldi desam adashmagan bo’laman, shunday ruhda davom etavering fazo.tv chunki hikoyalaringiz insonni ijobiy fikrlashga undaydi
Bolani otasi dono inson ekan manga uni javobi yoqdi – maqolaga tuxtaladigan busam ochigi mani kuzlarim ochildi uzimda bor narsani qadriga etishni urgatti