Va u yo’q bo’lib ketmasligi uchun uni qanday oziqlantirish lozim.
Mening vazifam – bag’ishlanish va samaradorlik haqida yozish. Bilaman, medalni qo’lga kiritish, bitim tuzish yoki lavozimga ko’tarilish juda yoqimli. Ammo men muhabbat uzoq, baxtli va sog’lom hayot uchun muhim ekanligiga tobora ko’proq ishona boshladim. Bu shunchaki ba’zi ma’naviy haqiqat emas – ilmiy tadqiqotlar ham buni tasdiqlaydi.
So’nggi 80 yil ichida Garvard olimlari 700 dan ortiq ishtirokchilarning jismoniy va hissiy holatlarini kuzatib borishdi. Bu ushbu turdagi eng uzoq va batafsil tadqiqotlardan biri edi. Ko’plab xulosalar kutilganidek: juda ko’p spirtli ichimliklar ichmaslik, chekmaslik, sport o’ynash, yaxshi ovqatlanish va doimo yangi narsalarni o’rganish kerak.
Ammo tadqiqotni 30 yildan ortiq vaqt davomida boshqargan psixiatr Jorj Vaillantning so’zlariga ko’ra, uzoq, sog’lom va baxtli hayotning asosiy tarkibiy qismi bu sevgi.
O’zaro munosabatlarning sifati hayot sifatiga juda ta’sir qiladi.
Ular qanchalik chuqurroq va to’liqroq bo’lsa, shuncha yaxshi. “Munosabatlar” va “sevgi” so’zlari, odatda ikki odamning birlashmasi bilan aloqalashadi, ammo bu juda kam fikrdir. Axir, siz biron bir kasbga, jamoaga yoki tabiatga oshiq bo’lishingiz mumkin. Qanday bo’lmasin, agar tuyg’u samimiy bo’lsa, siz g’alaba qozonasiz.
Biroq, sevish juda oddiy ish emas, odamni yoki kasbi, bunisi muhim emas. Sevgi doimiy jarayon, uni oziqlantirish kerak. Hozirgi kunda jamiyatda onlayn bo’lish istagi va iste’mol madaniyati hukmronlik qilganda, bu ayniqsa qiyin.
Mavhumlik, ish bilan shug’ullanish va yana nimadirni doim istak – bu sevgining aksidir. Bu narsalar deb, sevgi orqa fonga o’tib ketadi, chunki sevgi g’amxorlik va e’tibor talab qiladi.
G’amxo’rlik, kimgadir yoki biron bir narsaga samimiy ishtirok etishda namoyon bo’ladi.
Bu yangi bir narsaning paydo bo’lishi bilan o’zgaradigan qiziqish emas. U o’zgarmasligi kerak.
Misol uchun, agar siz bir oy davomida bog’dorchilikni yaxshi ko’rsangiz va ko’chatlaringizga muntazam g’amxo’rlik qilsangiz, ular o’sadi. Ammo shundan keyin sizning qiziqishingiz pasayib ketsa va siz ularni boshqa ishingiz qolmasa sug’orasiz, o’simliklar quriydi va o’ladi. Ular, sevgi kabi, gullash uchun doimiy g’amxo’rlikka muhtoj.
Va yana e’tiborga muhtoj. Hozirda to’liq bo’ling. Qayerda bo’lishni xohlashingiz yoki qanday bo’lishingiz kerakligi haqidagi fikrlar bilan chalg’imang. Agar biror narsaga chinakam e’tiborimizni qaratsak, bizning o’rtamizdagi chegara xiralashadi.
Biz birdamlik tuyg’usini boshdan kechiramiz: biz yozayotgan rasm yoki biz yurgan o’rmonga aylanamiz. O’zimizni sevgan inson birlashgan dek his qilamiz. Faylasuf Jorj Leonard bunday his-tuyg’ularni “Xudo yashaydigan joy” deb yozgan. Ehtimol sevgi ularda ham yashaydi. Ehtimol, bu bir xil narsa.
Sevgi nima haqida uzoq vaqt bahslashishingiz mumkin, ammo bu nima emasligi aniq. Bu muammolarni tezda hal qilish uchun hayotiy yechim emas. Ijtimoiy tarmoqlardagi “like” yoki do’stlar soni emas. Telefonni tekshirish uchun, odam bilan ishdan yoki aloqadan doimiy chalg’itadigan narsa emas.
Sevgi bu kimgadir yoki biror narsaga g’amxo’rlik qilishda va e’tiborda bo’lishdan iboratdir. Xursandchilik va qayg’u ichida.
Bir vaqtning o’zida ham sodda, ham murakkab. Ammo bunga arziydi. Bundan tashqari, sevgini boqish uchun qahramonona harakatlar qilish kerak emas. Masalan, men nimani bajarishga harakat qilaman:
- Hafta davomida telefonsiz uzoq yurish.
- Har bir postdan keyin ijtimoiy tarmoqlarga bormasdan, meni qiziqtirgan narsalar haqida o’qish.
- Kechqurun soat yettida oila a’zolari bilan birga bo’lish uchun barcha elektron moslamalarni o’chirish.
- Natija haqida o’ylamang, lekin jarayonga o’zingizni botiring.
- Sport bilan shug’ullaning va soatga qaramang.
- Odamlar bilan chuqur aloqalarni yarating, hatto ba’zida siz samaradorligingizni uchun qurbon qilish kerak bo’lsa ham.
Har qanday sohada sevgi bor va shuning uchun baxtli hayot uchun imkoniyatlar mavjud. Uni ko’rish uchun ozgina e’tibor va g’amxorlik bering. Bu so’zlarga qo’shilasizmi?