Bir kuni Ustoz uyga ketayotganida juda tez shoshilayotgan va tasodifan uning yelkasiga tegib o’tgan inson bilan uchrashdi. Ustoz o’z navbatida, xotirjam va hushmuomalalik bilan unga savol berdi:
– Hurmatli inson, qayerga tez shoshilib ketyapsan, yo’lda hech narsani sezmaysan hatto?
– Kechirasiz, – dedi u, tezlikni sekinlashtirmasdan. “Men hayot mazmunini izlayotganim sababli tez harakat qilyapman va maqsadga erishgunga qadar kechiktirishga haqqim yo’q.
– Yaxshi, men butun umrini shu mazmunni izlagan bir odam haqida eshitganman – dedi ustoz.
– Umid qilamanki, haqiqat unga oshkor bo’ldi? – Shoshqaloq sayohatchida qiziqish uyg’ondi.
– Ha, u hayotdan ko’z yumdi, vafot etayonganida tushungan narsalarini yaqinida bo’lganlarga pichirladi – deb ustoz javob berdi.
– U nima dedi?
– U hayot mazmuni – Tanlovdir, dedi …
– Mayli, suhbat uchun rahmat – dedi u odam, Ustozga minnatdorchilik bildirdi va oldinga yugurdi.
– … Tanlov, yoki yashash, yoki butun hayotni shu mazmunni qidirishga sarflash – deb Ustoz o’z gapini tugatdi, lekin uning so’zlari allaqachon havoda qolib ketgan edi.