Bir marta o’limi yaqinligini sezgan eski dehqon uch farzandini chaqirib, ularning qaysi biriga mol-mulkini qoldirish haqida qaror qabul qilibdi. U ularga bir vazifa berishga qaror qildi: “Mening bolalarim, bozorga borib, mening xonamni to’ldirish uchun katta miqdorda bir narsa sotib oling, ammo u cho’ntagingizga mos keladigan darajada kichikina bo’lishi kerak. Shundan keyin sizlardan qay biringizning dono va mol-mulkimni meros qilib olishga layoqatli ekanligingizni hal qilaman”.
O’g’illari bozorga borib, xonani to’ldirishlari mumkin bo’lgan narsalarni sotib oldilar, lekin hech bo’lmaganda ularning cho’ntagini siqib qo’yishdi. Har bir o’g’il turli xil narsalar bilan qaytib keldi. Ota ularni xonasiga o’z navbatida taklif qildi.
Birinchi o’g’il kirib, eng yaxshi va yupqa matolarni tashladi, lekin ular xonadagi yerni to’liq qoplamadi.
Keyin ikkinchi o’g’il kirib, xonada sotib olingan donlarni qo’ydi, lekin u xonani to’ldirish uchun yetarli bo’lmadi.
Uchinchi o’g’il kirib, otasiga nimani sotib olganini va butun xonani qanday qilib to’ldirishini ko’rsatdi, shu bilan bu narsa cho’ntagiga sig’ar edi. Otasi unga shunday dedi: “Sen butunlay donosan va barcha meros senikidir”.
O’g’il otasiga nima ko’rsatdi deb o’ylaysiz?
To’g’ri javob quyidagicha:
O’g’il otasiga gugurt cho’pini ko’rsatadi. Agar siz uni yoqsangiz, u xonani o’zining yorug’ligi bilan to’ldiradi va u cho’ntakka sig’adigan darajada kichikdir.