Bir inson o’ziga yangi uy sotib olibdi. Uy katta, chiroyli edi va uy yonida mevali daraxtlarga to’la bog’ ham joylashgan edi. Uy yonida esa eski uyda hasadgo’y qo’shni yashar edi. U doim yangi qo’shnisining kayfiyatini buzishga harakat qilar edi. U darvoza yoniga axlat tashlab ketar yoki boshqa yomonliklar qilar edi.
Bir kuni yangi kelgan qo’shni yaxshi kayfiyatda uyg’onib, tashqariga chiqdi, uy yonida esa bir chelak axlat turgan ekan. U kishi chelakni olib, axlatni tashlab yubordi, chelakni tozalab yuvdi va ichiga katta, pishgan va shirin olmalarni solib va qo’shnisini uyiga bordi.
Qo’shni eshik taqillaganini eshitib, hasad bilan o’yladi: “Naxotki men uning joniga tekkam bo’lsam!”
Qo’shni janjal qilish niyatida eshikni ochdi, yangi qo’shni esa unga olmalar bilan chelakni uzatdi va dedi:
-Kim nimada boy bo’lsa, shu bilan bo’lishadi!
“Hech kimga yomonlik evaziga yomonlik qaytarmanglar. Barcha odamlarning ko’zi oldida yaxshilik qilishga intilinglar. Agar iloji bo‘lsa, qo‘lingizdan kelganicha, barcha odamlar bilan tinch-totuv hayot kechiringlar!”
Hayotda har bir inson bir-biriga yaxshilik qilib, bir-birini sevib, hurmat qilsa, bizning hayot o’zgarib ketardi butunlay! urushlar bo’lmas edi, lekin achinarlisi, bunday bo’lishiga ishonch ham yo’q….