Er va xotin 30 yil birga yashashdi. Birgalikdagi hayotning 30 yilligi munosabati bilan, rafiqasi odatdagidek non pishirdi – nonni har kuni ertalab pishirgan, bu an’ana edi.
Nonushta paytida uni ikki yarimga kesib, ikkala qismini saryog’ bilan surdi, odatdagidek, eriga yuqori qismini bermoqchi edi, lekin qo’lining yarmida to’xtadi…
U shunday deb o’yladi: “30-yilligimiz kuni men o’zim bu nonning yuqori qismni yemoqchiman; men uni 30 yil davomida orzu qildim. Nihoyat, men namunali xotin bo’ldim, chiroyli o’g’illarni tarbiyalayapman, uy ishlarini boshqardim, oilamizga juda ko’p kuch va sog’liqni bag’ishladim…”
Bu qarorni qabul qilib, u eriga nonning pastki qismni berdi va uning qo’lini titroq bosdi – chunki bu 30 yillik an’anani buzish edi!
Er noni olib, shunday deb aytdi: “Menga juda qimmatbaho sovg’a berding, azizim! 30 yil davomida men o’zimning sevimli, nonning pastki qismini yemagandim, chunki u sizga teglish deb o’ylagandim”.
Xulosa: faqatgina eshitish va tinglash emas, balki o’z nuqtai nazaringizni, ayniqsa, yaqin odamlar bilan bo’lishish qobiliyatiga ega bo’lish juda muhimdir.