Qanday bahtli inson!

Hayotimizda biz bu so`zni ko`p ishlatamiz, ko`p eshitamiz. Ko`pchiligimiz bu so`zni ko`pincha  boshqalarning bizga nisbatan aytishini istaymiz. Chunki bu iborani eshitish, insonga qanchalik xursandchilik beradi, o`ziga bo`lgan ishonchini yanada oshiradi.

“Baxtli inson” deganda biz har birimiz o`zgacha fikrlashimiz (o`ylashimiz) (fikr yuritishimiz) mumkin. Kimdir hayotida oldiga qo`ygan maqsadlarga erishgan vaqta,  yana kimdir o`z sevgisiga erishganida. Bir so`z bilan aytganda, har bir inson o`zi uchun qadrli bo`lgan biror bir narsaga erishgan vaqtida, huddi u insondan baxtliroq inson yo`qdek dunyoda.

Lekin hayotda har doim ham hamma narsalar bizning foydamizga xal bo`lavermaydi. O`ylab ko`ring, kimdir yillar davomida oldiga qo`ygan maqsadiga erishish uchun tinmasdan mehnat qiladi, o`qiydi, izlanadi. Biroq vaqt kelib aniq bo`ladiki, shuncha qilgan xarakatlari va mehnatlari shu maqsadiga erishish uchun etarli emas. Shunda bu inson ruhan tushkunlikka tushadi. Uning uchun dunyoda o`zidan baxtsiz inson yo`q dek.

Ha, nimaham derdik, bir kuni ko`kka ko`tarilamiz boshqa kuni esa tuban yiqilamiz. Bu hayot, haqiqiy va real hayotdir. Ushbu real xayot bizga ko`p narsani beradi, ularning orasida xursandchilik va baxtsizlik ham joy olgan. Aynan shu xayotga bo`lgan bizning munosabatimiz bizni baxtli yoki baxtsiz inson qiladi. Qaerda yo qachon yiqilmaylik, nolamasdan va ikkilanmasdan o`sha zaxoti o`rnimizdan turib, ustimizdagi changni qoqib yana olg`a yurishimiz kerak. Baxtli yoki baxtsiz inson bo`lishimiz aynan shunday yiqilishlarga bo`lgan  munosabatimizdir desak mubolag`a bo`lmaydi.

Baxtli inson deb, inson hayoti maboynida  hech bir qilgan ishidan uyalmasa va qilgan qarorlaridan keyinchalik afsuslanmasa, demak o`ylaymanki, bu inson eng baxtli insonlardan biridir.