Siz tez-tez do`q urasizmi?

Siz tez-tez do`q urasizmi? Adrenalin oqimi miyangizni tez-tez to`ldirib turadimi? Bordiyu biron kimsa biron bir narsani siz istagandek qilmasa qoningiz qaynaydimi?

Odamga, uning xatolarini ko`rsatish uchun unga faqat ovozni balandlatib, do`q urish kerak deb o`ylaysiz. Lekin bu noto`g`ri. O`zingizni tinchlataman deb, unga bor qahringizni to`kasiz. Bunday qilib o`zingiz engil tortasiz, ammo bir narsa hayolingizdan chetta qoladi. U ham bo`lsa, sizning barcha salbiy energiyangiz endi o`sha odamga o`tib ketdi. Endi bular sizda emas, o`sha odamning qalbida qaynayapti.

Agarda reaktsiyangiz tinch bo`ladigan bo`lsa yoki kelib chiqqan vaziyatga munosabatingiz biroz hazil bilan amalga oshsa, unda xaligi odamning vijdoni va uyalishi hafa bo`lish tuyg`usi bilan qoplanmaydi. Shunda uning o`zi qilib qo`ygan xatolari ustida fikr yuritib, ularni to`g`irlashga bel bog`laydi. Eng asosiysi, bu bilan u sizga ko`proq ishonadi va siz bilan maslahatlashadigan bo`lib qoladi. O`zingiz bir o`ylab ko`ring, ahir bunday yo`l tutish yahshiroq emasmi? Uning oldida ikki yo`l turadi: biri sizga to`g`risini aytib bir talay asabini isrof qilib barcha g`azabni o`ziga qabul qilish. Boshqa yo`l esa, sizga yolg`on gapirib jiddiy mojaroni chetlab o`tishi mumkin.

Maktab va talabalik yillarimiz xammamizning yodimizda. Shubhasiz, g`azabga to`lgan ko`zlar bilan o`quvchiga baqirib, dars tayyorlamagani uchun uni erga uradigan ba`zi o`qituvchilar yodingizda bo`lsa kerak. Boshqa tomondan esa, sabr toqatlik ko`rsatib, yuzidagi muloyimlik va tabassum bilan sizga tushunmagan narsangizni “chaynab” beradigan o`qituvchilar ham yodimizda. Siz ularning qaysi biriga ko`proq xurmat ko`rsatib ko`proq ishonar edingiz?

Siz, “Ahir, men tug`ilganimdan beri shundayman. Men o`zimni sira o`zgartirolmayman”, deb aytishingiz mumkin. Lekin shuni aytish kerakki, serjahllik va serg`azablik tug`ma emas, aksincha, bu jarayon to`g`ridan to`g`ri o`zingizga, sizning irodangizga bog`liq narsa.  Aytgancha, serjahllik ko`pincha odamning yashirin komplekslariga ishora qiladi, uyquni va boshqa psixologik jarayonlarni buzulishiga olib keladi. Lekin bordiyu, his tuyg`ularingizni jilovlab ololsangiz, unda boshqa muammolar ham o`zidan o`zi yo`q bo`lishi mumkin.

Jahl yoki g`azab sizni egallab olganida, sherigingizga darrov tashlanib unga naqadar haq ekaningizni aytishni boshlamang. Undan ko`rasi, o`rningizdan turib xonadan chiqib keting. Sizni hech kim bezovta qilmaydigan xonaga kirib o`zingizni tinchlantirishga harakat qiling. Kelib chiqqan vaziyat haqida boshqa rakursda o`ylab ko`rib unga baho bering. Nima uchun u yoki bu odam bunday qildi? Yoki nima uchun bunday qarorga kelindi?-degan savollarga javob izlang. U yoki bu odamni tushunishga harakat qiling. Ahir, besh qo`l bir emas. Biz hilma-hilmiz. Har birimiz har bir vaziyatni, masalani o`zimizcha tushunamiz. Darrov xulosa chiqarishga hech shoshilmang. Avvalam bor tinchlanishga jon kuydiring, keyin sherigingizni yaxshilab tinglang. Bu albatta o`z foydasini beradi.

Yodingizda bo`lsin, g`azablik va jahllik ham, xuddi rashq tuyg`usidek munosabatni faqat buzish uchun hizmat qiladi. Ishonch va tinchlik esa bahtli va xotirjam hayotning garovidir.