Mag`rurlik yaxshimi?

Sevimli insonlar birga bo`lganlarida, dunyo ular uchun huddi ertak dek tuyuladi. Ular sevgi, umid va mehr tuyg`ulariga sho`ng`ib ketishadi. Ammo shunday vaqtlar keladiki, ular bir – birlaridan zerikib ketishadi. Urush, janjal va xafachiliklar boshlanadi. Oxir oqibat munosabatlar buzuladi, ular uchun bunday davom etish yaramaydi va oralarini ochiq qilishadi.

Ammo biroz vaqt o`tib ular bir – birisiz turaolmasligini sezishadi. Ular qiynalishadi, rashq qilishadi, ruhan tushkunlikka tushishadi. Biroq vaqt kelib mag`rurlik ham uyg`onadi. Ular nima qilishni bilishmaydi, o`z his tuyg`ularini aytishini yoki jim qolishni. Yuragi unga “Olg`a” deydi, aqli esa “Kerak emas” deydi. Va ular mag`rur qolishga harakat qiladilar, lekin bir – birini ko`rishganda ular yana qiynaladilar. Vaqt esa o`tib boradi. Biri o`ziga boshqasini topadi, faqatgina, ikkinchisiga u yolg`iz qolmasligini isbot qilish uchun. Albatta  u boshqasini sevmaydi ham, lekin hayot shunaqa, unda boshqa yo`l ham qolmaydi.

Vaqti kelib ikkinchisi bundan xabar topadi. Uni rashq azobi qiynaydi. Bu dardni u ichkilik bilan bosishga harakat qiladi. O`ziga kelganida esa, qastdan o`ziga boshqasini topishga tushadi. Natijada esa bittisida o`z shaxzodasi bor, ikkinchisida esa o`z malikasi. Bu bilan ularning yo`llari boshqa – boshqa bo`lib ketadi. Lekin tushuda va o`ngida ham ular bir – birlari haqida o`ylashadi. Lekin ularga faqatgina o`z sevgisini shavqatsiz tarzda o`ldirishlari qoladi xalos. Nima uchun bunday holatgacha olib borish kerak? Qiynalish uchunmi? Nima uchun mag`rurlik kerak? Axir ikki inson bir – birlarini sevishadi, nima uchun ular birga bo`lishaolmaydi? Yana mag`rurlik!

To`g`ri hulosa qiling. O`z sevgingizning qadrlang va uni ezozlang. Axir hammani ham sevib bo`lmaydi va sevgi har doyim ham kelavermaydi.